Η όσμωση (Ανοιξη) Παρατηρώ ότι άνθρωποι σε εντατική ή μακροχρόνια σχέση παρουσιάζουν φαινόμενα όσμωσης μεταξύ τους. Στον Ατλαντικό, στο είδος ψαριού που ακούει στο όνομα Ceratious Holboel, συμβαίνει το αρσενικό με το θηλυκό να έρχονται σε συνουσία , σε τέτοιο βαθμό που το ένα απορροφάται στο άλλο και μένει στο τέλος μόνο ένα ψάρι! Αυτό θυμίζει το μύθο του Πλάτωνα, όπου το αρσενικό με το θηλυκό κάποτε ήταν ενωμένα σε βαθμό που οι θεοί ένιωσαν απειλή! Ο Δίας τότε τα χώρισε (ως διαιρέτης θεός). Εκτοτε αναζητά το ένα το άλλο για να ανακτήσουν την παλιά δύναμη. Βέβαια, εδώ που τα λέμε μπορεί να σκεφτείτε «ε, όχι και να κουβαλάω τη βλαμμένη όλη μέρα πάνω μου!» ή «όχι και να κουβαλάω όλη μέρα τον άχρηστο επάνω μου!», πράγμα που στην περίπτωση δεν θα απέκλειε την πιθανότητα η διαίρεση να είναι παράγοντας πολλαπλασιασμού εν τέλει, αλλά μάλλον το αντίθετο! Ετσι, όπως στην τέχνη, η αφαίρεση είναι πρόσθεση, στην Ιστορία η ρίζα είναι δύναμη και στα μαθηματικά η μονάδα φαντασίας είναι το άτοπο της ρ...