Αυτές τις μέρες μ’ έχει πλημμυρίσει η Ιστορία. Κοιτάζω τις μεζονέτες εκεί που είχε πρώτα δάση και ξαφνικά είμαι στην Τουρκοκρατία, βλέπω τον σουλτάνο να υπογράφει φιρμάνια και να χαρίζει τα δάση στο μοναστήρι (γιατί άραγε;). Μετά βλέπω τους μεσίτες με τους ηγούμενους παρέα. Βλέπω τον αυτοκράτορα να υπογράφει χρυσόβουλα και να χαρίζει στα διάφορα Βατοπέδια κομμάτια γης. Πάλι βλέπω τους μεσίτες, αλλά και ιθαγενείς της Πολυνησίας να γελάνε όταν ακούν ότι μας ανήκει η γη: «Μήπως σας ανήκει κι ο ουρανός; Χα, χα, χα!» Πίσω απ’ τις πλάτες του Πανάγαθου, μάλλον έτσι είναι! Κι ο ουρανός πωλείται, απ’ την ίδια επιχείρηση!
Αυτό που δεν βλέπω, βέβαια, είναι τι σχέση έχει η τωρινή Ελλάδα με τον σουλτάνο, τον βυζαντινό αυτοκράτορα, τον ρωμαίο. Το ’21 δεν ήταν μια επανάσταση απέναντι σ’ όλη αυτή την αλυσίδα; Μήπως από την εποχή του Αρατου δεν είχε να ονομαστεί τόπος με το πραγματικό του όνομα; Ψέματα ότι για χίλια βάλε χρόνια δεν λεγόταν Ρώμη; (Κάτω η Ρώμη, πάνω ο Αστερίξ!)
…μ’ έχει πιάσει κρίση Ιστορίας. Ξαφνικά νοιώθω ότι τίποτα δεν είναι αρκετά παλιό σ’ αυτόν τον τόπο, ώστε να μη μ’ επηρεάζει. Μακάρι να πάθαιναν κρίση Ιστορίας και τ’ αφεντικά. Θα καταλάβαιναν τότε πολλά, όπως π.χ. ότι δεν γίνεται να ‘χεις τον πρώτο στόλο στον κόσμο και να πουλάς τα λιμάνια σου… στους Κινέζους! Θα καταλάβαιναν; Μμ, ξέχασα μάλλον κι εγώ την Ιστορία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου