ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΥ

Α=Γ.gr (ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ)

Αυτές τις μέρες ανακοίνωσε ο ΟΗΕ την κατάταξη χωρών πάνω στην φετινή πρόοδο για τα θέματα ισότητας των δύο φύλων. Μόλις διάβασα την λίστα ένιωσα ρίγη εθνικής υπερηφάνειας να με κατακλύζει! Την πρώτη θέση έχει η Σουηδία, ενώ την τελική, στο νούμερο 124, η Σουηδική Αραβία. Ο Ελληνικός πολιτισμός λοιπόν έκανε πάλι το θαύμα του: Κατέχουμε την θέση νούμερο 69! Τι λαμπρό μάθημα στην Ανθρωπότητα! Τι άφθαστη σημειολογία, δείχνοντας ουσιαστικά τη μόνη στάση που επιτυγχάνεται η ισότητα ανάμεσα στα δυο φύλα…
Πιο πριν, μετά ή έξω από αυτήν, η σχέση δεν είναι παρά μια αδυσώπητη τραμπάλα, που όποιον χτυπήσει, άντρα ή γυναίκα, βλέπει απλά τον ουρανό σφοντύλι.

Α=Γ.gr (2) (ΑΘΗΝΑ)

Συνήθιζα να μιλάω με τους συναδέλφους στην δουλειά, όταν θέλαμε να ζεστάνουμε λίγο το κλίμα, για γυναίκες. Δούλευα τότε σε μια εταιρεία που είχε να κάνει κατά κάποιο τρόπο με την αναπαραγωγή της πραγματικότητας. Ξαφνικά ο χώρος γέμιζε χιουμοριστικούς υπαινιγμούς, πονηρά βλέμματα κι έναν αέρα σιγουριάς, απέναντι στα ωραία μαστοφόρα θηράματα.
Θύμιζε κουβέντα κυνηγών ή ψαράδων. Όλοι δαφνοστεφανομένοι με θριάμβους. Κάτι ψάρια να! Κι όταν δεν έπιαναν τα ψάρια, προφανώς έφταιγαν αυτά που δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στο ρόλο του θηράματος. Μετά θυμήθηκα που μοιάζανε με τις κουβέντες που ‘κάναν οι γυναίκες μεταξύ τους. Αυτές, που πιο πολύ αγαπάν τους άντρες, συναγωνίζονταν στο να τους βρίσουν πιο πολύ. Ιδίως αυτούς που πιο πολύ αγαπάνε. Μετά σκέφτηκα πως κακός λένε ότι ο έρως είναι τυφλός. Αλλήθωρος είναι, αλλήθωρος ο καημένος…

ΤΟ ΦΕΝΓΚ ΣΟΥΙ (ΚΑΛΑΜΑΤΑ)

Η Ελπίνα είχε πίστη σε αυτό που έκανε. Το είχε σπουδάσει στην Αθήνα και στο εξωτερικό. Φενγκ Σουι, Ρέει Κει και άλλες τεχνικές θετικής ενέργειας, που δεν θυμάμαι τώρα. Το σύστημα που εγκατέστησε στα γραφεία της Εφημερίδας, θύμιζε συνοικισμό μετά από βροχή. Κουβάδες παντού, κατσαρόλες και άλλα δοχεία, όλα γεμάτα νερό, με σωληνάκια που έρεαν παντού κάνοντας θόρυβο. Με το που έμπαινες, ένιωθες μια ακατάσχετη τάση για κατούρημα.
Όμως η Ελπίνα επέμενε. Η Θετική Ενέργεια του Ρέοντος Ύδατος θα πέρναγε μέσα στο υποσυνείδητο των συντακτών (και του αρχισυντάκτη). Από εκεί θα έβγαινε ανάμεσα από τις γραμμές των άρθρων της Εφημερίδας μας κατευθείαν μέσα στο υποσυνείδητο του Αναγνώστη κι ύστερα ακτινοβολώντας θα απλωνόταν σε όλο τον υπόλοιπο πλανήτη! Ένα θετικό μήνυμα. Μια έκρηξη αισιοδοξίας που μέχρι και το φαινόμενο του θερμοκηπίου θα μπορούσε να αντιστρέψει. Ήδη θα το ‘χεις καταλάβει Αναγνώστη μου απ’ την στιγμή που άνοιξες τις σελίδες της Εφημερίδας. Όχι, όχι μη μας ευχαριστείς.
Υποχρέωση μας…



Η Ζαρντινιέρα (Θεσσαλονίκη)

Ο Δήμαρχος της Συμπρωτεύουσας είχε καταφέρει τον μαγικό συνδυασμό καλλωπισμού της πόλης όσο και σωφρονισμού. Οι ζαρντινιέρες που είχε αντικαταστήσει μπορούν να τσακίσουν τους Αμέτοχους Νεαρούς αποτελεσματικά πράγμα που θα μας βοηθούσε να συμφιλιωθούμε με την ιδέα του τσακίσματος και όλων των Άλλων. Μόλις λοιπόν η Ζαρντινιέρα συνάντησε τον Άτυχο Κύπριο Διερχόμενο Νέο (που για λόγους συντομίας θα αποκαλούμε ΑΚΔΝ), έπεσε και τον χτύπησε αλύπητα σε όλο του το σώμα. Τον εξολόθρεψε. Το σώμα ασφαλείας, έδωσε εξηγήσεις με άφθαστο σαρδίνειο black χιούμορ. Το σώμα των αρχόντων έδωσε συγνώμη με ορατή υποκρισία. Την ίδια στιγμή τους διάφορους γύρω πολέμους που διεξάγονται στις στήλες των εφημερίδων συνέχιζαν να μετράνε σώματα αμάχων που έπεφταν. Κάθε σώμα χρειάζεται το άλλο σώμα για να υπάρξει.
Σκέφτηκα ότι ο στόχος τελικά ίσως να είναι οι αθώοι και μόνο αυτοί. Χωρίς αυτούς θα’ μασταν άπαντες μπλεγμένοι σ’ένα δίχτυ συνοχής, που θα μπορούσε να καλύψει τους πιο ύπουλους, τους πιο καλά κρυμμένους. Τις γλίτσες. Τους πλέον σκοτεινούς. Τους πραγματικούς δηλαδή εχθρούς.